ارتباط بین کفایت دیالیز و کیفیت خواب در بیماران همودیالیزی

پیش‌زمینه و هدف: یکی از عوارضی که بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه تحت همودیالیز از آن رنج می‌برند، اختلال خواب می‌باشد. این اختلال می‌تواند عوارض بسیار خطرناکی نظیر کاهش کیفیت زندگی و افزایش میزان مرگ‌و‌میر را برای بیماران ایجاد کند. بهبود کفایت دیالیز در بیماران همودیالیزی می‌تواند به‌عنوان یک فاکتور مهم در کاهش عوارض و میزان مرگ‌ومیر نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط کفایت دیالیز با کیفیت خواب در بیماران همودیالیزی بود. مواد و روش کار: در این مطالعه تحلیلی -همبستگی 102 بیمار تحت همودیالیز که به بخش دیالیز بیمارستان توحید سنندج دانشگاه علوم پزشکی کردستان مراجعه کرده بودند، با نمونه به روش سرشماری انتخاب شدند. کیفیت خواب با پرسشنامه پیتزبرگ و کفایت دیالیز با معیار استاندارد KT/V مورد ارزیابی‌قرار گرفت. کلیه محاسبات بر اساس نرم‌افزار SPSS نسخه 21 با استفاده از آزمون‌های توصیفی و تحلیلی انجام گردید. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین نمره کفایت دیالیز و کیفیت خواب به ترتیب ۲۴ /۰ ± ۲۳/۱، ۹۳/۳±۸ بود. کفایت دیالیز بیماران به‌طور نسبی در وضعیت مطلوبی قرار داشت.۳/۸۲ درصد بیماران دارای کیفیت پایین خواب بودند. ارتباط معنی‌داری بین کفایت دیالیز و کیفیت خواب نیز وجود نداشت. بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه معلوم شد که افزایش کارآیی کفایت دیالیز تأثیری در بهبود کیفیت خواب بیماران نخواهد داشت و ضمناً یافته‌ها نشان داد که اکثریت بیماران همودیالیزی از کیفیت پایین خواب رنج می‌برند و باید این مشکل واقعاً موردتوجه قرار گیرد.